Lucia de B; macht en media

Een tijd geleden eindelijk de film Lucia de B gezien. Een Nederlandse dramafilm geregisseerd door Paula van der Oest, die in 2014 werd uitgebracht. Het is de verfilming van de Zaak Lucia de Berk, waarbij Lucia zes jaar onterecht vastzat. De hoofdrollen worden vertolkt door Ariane Schluter, Barry Atsma en Sallie Harmsen. De film was is 2014 de Nederlandse inzending voor de Oscar en is op de shortlist terecht gekomen van kandidaten voor een nominatie voor een Oscar voor Beste Niet-Engelstalige film. Een Oscar die de film helaas niet gewonnen heeft.

Lucia de Berk is een eigenzinnige verpleegster, die argwaan wekt als ze voor de zoveelste keer bij een als onverklaarbaar bestempeld sterfgeval van een baby of bejaarde betrokken is, ditmaal van een baby. Het ziekenhuis schakelt de politie en het Openbaar Ministerie in en de jonge parketsecretaris Judith krijgt het dossier van Lucia de B. op haar bureau. 

Wat deze film prachtig laat zien is de macht van de media en de negatieve dader profilering die vervolgens ontstaat. En die Lucia eigenlijk al heeft veroordeelt voordat het ooit tot een rechtzaak komt. De Engel des Doods zoals ze wordt genoemd. Haar verleden wordt erbij gehaald en allerlei andere niet relevante dingen als haar uiterlijk, eigenzinnigheid en spirituele kant.. Het publiek kan uiteindelijk niet anders dan geloven dat ze het wel gedaan moet hebben. 

Gelukkig zijn er altijd mensen die het tegendeel geloven. En mede dankzij het harde werk dat Judith heeft verricht (dezelfde persoon die haar eerst heeft laten veroordelen maar toch begint te twijfelen), wordt Lucia de Berks onschuld uiteindelijk aangetoond en wordt zij van alle blaam gezuiverd.

Een ander thema wat centraal staat in de film, naast de macht van de media, is die van de kleine kliek mensen aan de top. En hoe zij elkaar de hand boven het hoofd houden als er iets verkeerd gaat. Want of we het nu hebben over de financiële wereld, de bouw, de politiek, de gerechtelijke macht of de zorg. De top zoekt altijd naar makkelijke zondebokken. En als deze zich gedwee naar de slachtbank laten brengen worden ze slachtoffer. Maar vechten ze terug dan is de top verontwaardigd. De top biedt geen excuses aan en wordt nooit gestraft.

De makers hebben zich wat vrijheden veroorloofd. De echte klokkenluider was namelijk niet Judith maar de verpleeghuisarts Metta de Noo. Het was zij die erop bleef hameren dat de strafzaak tegen Lucia heropend moest worden en die de echte strijd heeft gevoerd en nog steeds voert. Het lot van echte heldendaden. Soms blijft er niet meer van over dan een regel in de marge. Toch wil ik haar graag genoemd hebben omdat hier nog een ander tragisch verhaal in schuilt.

Al met al een prachtige Nederlandse film die zeer de moeite waard is om de kijken. Aanrader dus.