The week on Instagram; week 47

Maandag; knutselwerkje van Bo

Dinsdag; de kinderen hebben op school hele leuke schoencadeautjes gehad. 's Middags knutselen met oma.

Woensdag; Bo en een vriendinnetje helpen Brun met het maken van zijn verlanglijstje. En wie kijkt er ooit op de binnenkant van een wikkel van een chocolade reep. bij Tony's Chocolonely is dat zeker de moeite waar. s' Avonds de schoen zetten en zingen bij de open haard.

Donderdag; ja, die goede Sint is langs geweest. De kinderen zijn weer vreselijk verwend door de goed heilig man.

Zaterdag; foto-shoot voor de uitnodiging van Brun's verjaardag. Deze is het niet geworden maar ik wilde hem jullie toch niet onthouden. En natuurlijk is Bo ook nooit te beroerd om te poseren, onze drama queen. 's Middags een Sint verhaaltje typen, sprokkelen in de wijk, knutselen met de sprokkelwaar, puzzelen en lekker lui film kijken op de bank.

Zondag; naar oma Toos om zelf Taai Taai te bakken en 's middags naar Van Lanschot want daar kwam Sinterklaas.

Vooruit gang

Ik sta in het boemeltreintje van Den Bosch naar Oss. Stond, want de NS of ProRail, had besloten om in de avondspits op halve kracht over dit traject te tuffen. Ik stond dus en onder mij, dat is als je staat dan is de zittende mens onder je, was zeker 60% van de reizigers naar een schermpje aan het staren. Berichten lezend, film kijkend en What's Append.  Ik niet. Dat is niet handig als je staat en je moet bij het wegrijden uit Den Bosch je evenwicht bewaren. Dat is trouwens een kunst op zich dat treinsurfen. Maar goed dat doet er eigenlijk niet toe. Al observerend viel het mij op hoe snel de jeugd van tegenwoordig typt. En ik vroeg mij af of er eigenlijk nog wel type cursussen gegeven worden. Ik kon het me amper voorstellen. Aangezien de jeugd nu al zo jong leert omgaan met schermen en toetsenborden. Ik denk dat ze eerder schrijfles nodig hebben. Vroeger, toen ik nog jeugdiger was, hoorde dat min of meer bij het standaard opvoed pakket. Dansles, rijbewijs halen en typecursus. Bij sommigen kwam daar nog een brommer bij. Een soort van de luxe pakket. En had je heel veel geluk dan kreeg je, nadat je je rijbewijs had gehaald, ook nog een autootje. Het primium pakket. Maar terug naar de typecursus. Ik kan het me nog levendig herinneren. Hoe we met zo'n 20 andere cursisten op een stoel met een tafeltje ervoor achter ons typemachinnetje zaten.  Die van mij was een Olivetti. Zo'n ding waar je nog flink op moest rammen en zelf aan de handel moest trekken om naar de volgende regel te gaan. Rttttt, ping. Er waren toen al cursisten, ik zat nog op de lagere school, die een elektrische typemachine hadden. Die ging automatisch naar de volgende regel en had een hele lichte aanslag. Als ik daar achter ging zitten rammen met mijn Olivetti aanslag verscheeeeeeeenen er prompt dubbele letters op papier. Aan het einde van de cursus kreeg iedereen die geslaagd was een officieel diploma, van Scheidegger in dit geval. Het instituut waar ik de cursus heb gevolgd. 152 aanslagen per minuut stond er op het mooie extra dikke van dure kwaliteit diploma papiertje. Ik heb een map vol met dergelijke papieren diploma's. Ik vraag me serieus af of er niet een hele bedrijfstak aan het uitsterven is. Als dat al niet is gebeurd. Type cursussen geven. Mijn Olivetti heb ik nog lang gebruikt. Tot ik een jaar of 20 was en al op kamers zat in Den Haag. Daar kwam ik voor het eerst in aanraking met een computer.

Ik onderbreek mijn gedachten even. In Den Bosch Oost stappen er nog meer mensen in die niet kunnen zitten.  Een Marokkaanse jonge vrouw staat haar plaats af aan aan een wat oudere passagier. Hoezo niet aangepast. Er zat genoeg Nederlandse jeugd in de trein die gewoon bleef zitten. Ik wil het maar even gezegd hebben.

Een papieren diploma. Ook al zo'n uitstervend ras. Tegenwoordig krijg je gewoon iets toe-gemaild wat je zelf kunt opslaan in een digitale map of moet uitprinten, als je nog een analoge map hebt zoals ik. Het is vreemd te bedenken dat zoveel vertrouwde dingen langzaam gaan verdwijnen en nooit meer zullen terugkomen. Het lot van vooruitgang.

Ik onderbreek mezelf nog een keer. In Rosmalen komen er gezellig nog wat mensen bij. Maar er komt ook een plaats vrij. Een forse jonge negerin zegt dat ik mag gaan zitten. Ik weet niet of het nu is omdat ze me oud vind of omdat ze denkt dat ze niet naast de forse blanke jonge vrouw past die al op het bankje zit. Voor mezelf hoop ik dat het dat laatste is. Ze zei wel U tegen me.

Ik ga zitten en bekijk de mensen om me heen. De forse blanke vrouw zit met een doos van Jan de Groot voor zich naar buiten te staren. Tegenover me zit een vrouw een papieren krant te lezen. En schuin tegenover me legt een jonge vrouw haar smartphone weg en haalt een haakwerkje tevoorschijn. De tegenstrijdigheid fascineert me. Ik kijk toe hoe ze een bol wol pakt, het begin zoekt en begint met haken. Haar vingervlugheid en het gemak waarmee ze het doet verbaasd me. Ook de vrouw tegenover mij bekijkt het een tijdje. Als we bijna bij Oss West zijn besluit ik haar te vragen waarom ze dit doet, hobby of opleiding.

Het is een hobby. Al zit ze wel op de kunstacademie. Ze haakt alleen in de trein, iedere dag een uur heen en een uur terug. Ze is een soort van plaid aan het maken. Twee derde heeft ze al gedaan. Ze heeft wel een soort van haak hype ontketend op school zegt ze. En vraagt of ik ook haak. Nee haken en breien dat is niet zo mijn ding. Ik ben meer van de kleding en de tassen. Ze wijst naar mijn Baggy Jeanstas die op mijn schoot ligt. Ja, gemaakt van een oude spijkerbroek. Een andere student is gaan haken met reepjes jeansstof. Zegt ze. Daarvoor heeft ze wel zelf een haaknaald moeten maken. Ik vraag haar of ik een foto van haar mag maken voor de rubriek 'The week on Instagram' op mijn blog. Dat mag zeker. Ze wil graag de URL om het terug te zien. Die ze volgens mij nog ouderwets opschrijft in een boekje.

In Oss Centraal verlaat ik de coupe en wens haar succes. Vederlicht stap ik uit. Trots dat ik dit gedaan heb. Het heeft toch een leuk gesprek opgeleverd en wie weet een nieuwe volger van mijn blog. 

En ook enigszins gerustgesteld dat sommige dingen niet verdwijnen en, in wat voor vorm dan ook, gewoon blijven bestaan.

En het haakwerkje, dat kun je volgende week uiteraard nog een keer terugvinden in The week on Instagram.

The week on Intagram; week 46

Maandag; deze kleurrijke salade schudde ik op een maandagavond even zo uit mijn mouw. En hij smaakte nog ook.

Woensdag; eind november is het zover. Dan komt er weer een FBLS december issue uit. Daar moesten nog wel even wat foto's voor gemaakt worden. Onder andere de cover foto. Deze heeft het niet gered. Maar is zeker zo leuk geworden.
's middags naar opa en oma de Wit. Het wordt al bijna gewoon op woensdag middag. Daar hing deze gave tas voor me klaar. Gemaakt van een oude spijkerbroek van Perry. Geen FBLSbag want we hebben deze niet zelf verzonnen maar wel a FBLSbag.
En terwijl Brun en ik bij de fysio waren heeft Bo samen met oma Toos deze leuke enveloppen gemaakt. Het papier wat ze daarvoor gebruikt hebben zijn bladzijden uit een oud kinderboek. Goed idee.

Donderdag; dit lieve werkje had Bo voor mij gemaakt omdat ik de week ervoor ziek was.

Zaterdag; een prachtige bos bloemen gehad van Perry en de kids. 's-Middags kregen we bezoek van lang geleden. Gezellig bijgekletst en lekker gegeten. Perry had zelf guacamole gemaakt. Het recept volgt nog op deze blog.

Zondag; 's-Middags verjaardag van de oudste zoon van vrienden. Dus was een feestelijk kapsel op zijn plaats. Papa is weer helemaal uit zijn dak gegaan met dit prachtige knotje.

The week on Instagram; week 45

Dinsdag; mijn profiel op basis van 25 vragen over hoe ik mezelf zie. Gooi de antwoorden in een computer en dit komt eruit. Heel groen, iets minder blauw en geel en een heel klein beetje rood.

Woensdag; Brun moest weer naar de fysio en deze keer ging Bo mee. Wachten in de wachtkamer.

Donderdag; ziek thuis. Dit was mijn diner. Een beschuitje met thee. Wel even de kinderen ophalen bij de BSO waar Bo deze twee cartoons had gemaakt. Humor.

Zaterdag; met moeders naar de tentoonstelling Mark Rothko in het gemeentemuseum in Den Haag. Daarna nog snel even de Flying Tiger in waar ik, naast heel veel andere leuke dingen, deze matching hoesjes heb gekocht voor mijn iPad en smartphone.
's Avonds kreeg Brun zijn eerste autorijles en Bo wilde graag in het donker naar huis skaten.

Zondag; ik ben niet gaan mountainbiken. Maar wel met de kinderen naar het station gelopen en weer terug gefietst. En dan kom je heel wat mooie dingen tegen onderweg.

Mark Rothko

Je kunt het kunst vinden of kinderlijk gekrabbel. De meningen over dit soort werk zijn meestal erg verdeeld. Persoonlijk houd ik van de kracht van kleur en lijn en spreekt Rothko me erg aan. Jezelf kwijtraken in een schilderij met je eigen emoties en gedachten. Een profetische of profane beleving. Rothko’s werk biedt beide zoals hij zelf pretendeert. De ervaring zal voor iedereen anders zijn.

In het gemeentemuseum in Den Haag is tot 1 maart 2015 een unieke tentoonstelling te zien. De eerste in 40 jaar tijd in Nederland die werk van Rothko bij elkaar brengt. De tentoonstelling is een reis door het oeuvre van Mark Rothko en volg zijn ontwikkeling en vaak moeizame zoektocht van deze intense kunstenaar naar de stijl die hem zo beroemd heeft gemaakt, de classic style.  Waarbij, tijdens deze zoektocht, ook de invloeden van andere grote schilders vaak duidelijk zichtbaar zijn.

Rothko behoorde tot een groep jonge Amerikaanse kunstenaars die sterk beïnvloed werden door, met name de Europese abstracte schilders.  Maar die uiteindelijk allemaal hun eigen signatuur aan hun werken gaven. Denk aan Jackson Pollock en Newman.

 In de laatste kamer worden in vogelvlucht de werken van Mondriaan en Rothko met elkaar vergeleken. Eerste en tweede generatie pioniers van de abstracte kunst. Met als ultiem einde de laatste werken van beide kunstenaars; Victory Boogie Woogie (1942 – 1944) van Mondriaan en  Untitled (1970) van Rothko.

Over smaak valt niet te twisten.  Maar deze tentoonstelling laat op overzichtelijke wijze de ontwikkeling zien van een kunstenaar en zijn schokkerige vaak moeizame evolutie van figuratief naar abstract. Wat zijn uiteindelijke keuze voor zijn manier van schilderen misschien wat begrijpelijker maakt. Daarnaast biedt deze opzet je ook de mogelijkheid om Rothko’ s werk beter de bestuderen en de diepere lagen en dimensies te ontdekken. Want eigenlijk moet je zijn werk gewoon ervaren en er niet teveel over nadenken.

Voor de kids

Het gemeentemuseum heeft in het kader van de tentoonstelling over Mark Rothko wederom een leuk boekje uitgebracht voor kinderen. 'Puzemuze of op weg naar Rothko'. Het verhaal gaat over Luuk en Kwastje die graag schilderen. Het lukt niet altijd zoals ze willen. Dan komt Puzemuze uit de lucht vallen. En samen gaan ze 

op avontuur en ontdekken de stijl van Rothko.

Romantische kleding; Mr Darcy meets Eline Vere

Na al dat abstracte werk is het heerlijk om even weg te dromen bij de overdadige kleding en mode van een aantal eeuwen geleden. Tot 22 maart 2015 is de expositie Romantische kleding te zien. De romantiek uit de tijd van Jane Eyre, Eline Vere, Pride and Prejudice en Downtown Abbey komt in deze tentoonstelling helemaal tot leven. Ga mee terug in de tijd en zie hoe eigentijdse ontwerpers zich door deze periode laten inspireren. Naast de sprookjesachtige kleding zijn er ook accessoires, korsetten en crinolines, modeprenten en foto's te zien. En dat alles in een prachtige setting die de verschillende periodes helemaal tot leven laten komen.

The week on Instagram; week 44

Zou dit echt de laatste mooie week zijn van dit jaar. Er schijnt geen einde te komen aan deze nazomers oktober maand.

Maandag; het laatste recept van onze laatste Hello Fresh box. Een lekkere couscous salade met feta, pompoenblokjes en grenberries. Brun vond het eigenlijk best wel lekker terwijl Bo er absoluut niet van was gecharmeerd.

Woensdag; Bruns eerste voorzichtige pogingen tot schrijven.
En wat je allemaal niet kunt doen in een uurtje als een vriendinnetje komt spelen. Nou eigenlijk best wel veel. Twister, kleuren, Rummie Cup, puzzelen, boodschappen doen, Brun ophalen bij een vriendje.

Donderdag; Halloween op school. Dus de kinderen mochten verkleed komen. Brun in zijn Spiderman pak, eindelijk weer met masker, wat al 4 maten te klein is en Bo als elegant heksje.

Vrijdag; Halloween ging nog even door toen ik vrijdag onverwacht van een zakenrelatie deze pompoen kreeg met een recept voor pompoen soep.

Zaterdag; De vakantie zit er weer op dus er moet weer gezwommen, gedanst en gewacht worden. Door het hele gezin deze keer. In de Berchplaets in Berghem wachten op Bo en genieten van de bloemstukjes die overal in de ruimte staan. Er valt nog veel te fotograferen.
's Avonds kregen we eters en daar moest natuurlijk iets lekkers voor gemaakt worden. Zelf gemaakte en versierde muffins. De kok in actie.
Daarna ouderwets gezellig gourmetten. Als je het heel lang gedaan hebt wordt het vanzelf weer leuk.
En we hadden nog een heerlijke lekkernij gehad voor na het eten. Een echt herfststukje in chocolade.

Zondag; fietsen in Nistelrode met pa. Het was zondag heel wat drukker dan de week ervoor bij de hel van Berghem. Uiteindelijk hadden we 50 kilometer gefietst. Na de tocht moe-gereden weer naar huis via de paden van Herperduin.
's Avonds kregen de kinderen een leuk spaarvarken van oma Joke. Uitgedeeld tijdens de open dag in het gemeentehuis van Oss.