O Louis, de zoektocht van Hugo Borst, zoals hij zelf zegt,
naar de totale mens Van Gaal. Maar ook zijn poging om zich van zijn muze en
demon te ontdoen.
Het was weer eens tijd voor een voetbal boek. En ik heb het
uitgelezen, helemaal. Ieder hoofdstuk. Niet omdat het nou zo heerlijk weg leest maar
omdat ik nu eenmaal afmaak waar ik mee begin. Na Gijp viel dit echter nogal
tegen.
De aanleiding van het boek is de ruzie tussen Borst en Van
Gaal over een futiliteit. Waar het op neerkomt is dat Borst vind dat Van Gaal
zijn excuses moet aanbieden. Maar dat doet Van Gaal niet en daar heeft Hugo
last van. Boys will be boys. Borst vraagt zich in O Louis af waarom van Gaal is
zoals hij is. Wat andere mensen van hem vinden en hoe ze met hem omgaan. Door middel van gesprekken met sportjournalisten, vrienden en
niet sportmensen probeert hij de man te doorgronden. Met als doel....tja wat
is het doel eigenlijk. Los te komen van Louis van Gaal waarmee hij ooit op
goede voet stond? Aandacht krijgen van Louis? Goedkeuring?Alsnog zijn gelijk te
krijgen en zijn excuses? Ik vraag me af
of Hugo heeft gekregen wat hij wil. Behalve media aandacht dan.
Hugo's zoektocht overstijgt helaas het niveau van jonge
meisjes gegniffel en geroddel niet. En het blijven uiteindelijk speculaties van
mensen die de man Van Gaal ook niet echt kennen. Gekleurd door de ervaring van
een enkeling die met hem gewerkt heeft.
Soms lijkt het alsof Borst alleen maar bevestiging zoekt, bij anderen, op zijn eigen visie op Van Gaal. Wat hij bij sommigen al snel
vind. Maar of dat nu een eerlijk beeld geeft over Louis? Ik betwijfel het. Hij zet niet alleen Louis van Gaal te kijk maar tegelijkertijd ook zichzelf. Je kunt het eerlijk, ontwapenend of echt vinden. Maar bovenal is het raar.
De transcripties van sommige interviews en gesprekken
tussen Van Gaal en journalisten of anderszins zijn hilarisch. Dat moet ik
eerlijkheidshalve toegeven. Een herkenbare weergave van de nukkige, norse,
snel op de tenen getrapte man die we kennen van televisie. Het maakte me
bij tijd en wijlen zelfs aan het lachen. Los daarvan kon de rest van het boek
me helaas weinig boeien.
Noot van mezelf
Deze boek recensie staat onder fabulous reading maar in dit geval is het dus un-fabulous reading.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie.