Metamorfose

 Afgelopen weekend was ik een weekendje vrij. Perry was met de kids kamperen. En nee ik ben niet meegegaan. Kamperen is niet echt mijn ding zullen we maar zeggen. En al zou ik meewillen. Dan had het niet gekund want de auto zat werkelijk van boven tot onder en van voor tot achter vol met kampeer spullen. En...oh ja twee kinderen.

Nu had ik uit kunnen slapen, met een boek op de bank kunnen gaan zitten, gaan winkelen met vriendinnen, een feestje kunnen bouwen. Maar neen. Ik heb er geheel vrijwillig voor gekozen om alleen te zijn afgelopen weekend. En te genieten van de rust en de stilte en van het alleen zijn. Als je altijd omringd bent door mensen en geluid dan besef je op zulke momenten pas hoe heerlijk dat is. Maar ik ben niet iemand die stil kan zitten en niets doet als er nog zoveel is wat je kunt doen. Dus ik had mezelf wat klusjes "opgelegd". Klusjes die je in alle rust...en stilte...kunt doen. En een was die klusjes was verven. En wel op de slaapkamer van Brun. Niets rigoreus hoor. Een kleine subtiele verandering die zijn kamer toch ineens een heel ander aanzicht geeft.

Het kleuren thema bij Brun's geboorte was blauw, groen en bruin. Deze kleuren kwamen terug in de
inrichting van zijn kamer, in de hemel van zijn wiegje, in de kussentjes, in de lakentjes en op het geboortekaartje. Voor de gelegenheid had ik op een van de muren strepen in die drie kleuren geverfd. Echter in de loop van de drie jaren van zijn leven is het bruin steeds meer gaan wijken voor rood. Vooral met het intreden van Cars, Angry Birds en Spiderman. Dus dat bruin werd zo langzaamaan een vreemde eens in de bijt. Vandaar dat ik had bedacht, of eigenlijk mijn moeder, om de bruine strepen te vervangen voor rode.

Zaterdag ochtend ben ik dus aan de slag gegaan. Afplakken en overschilderen. En s'avonds nog een keer. Want rood op donkerbruin, dat moet je minimaal twee keer doen. Anders zie je het verschil niet. Zondagochtend kon het tape er vanaf. En ik was best wel content met het resultaat. Al zeg ik het zelf.

Perry viel het niet op toen ze zondag middag weer thuis waren. Maar mijn kleine Brunjo zag het meteen.
"Is dat rood?" zei hij helemaal uit zichzelf. Nadat ik hem na een hoognodig bad op zijn kamer ging aankleden.
"Ja, welke kleur was dat eerst?" vroeg ik hem. Bij wijze van test.
"euh, zwart." Bijna goed, het was ook wel heel donderbruin.

Van babykamer naar kleuterkamer. Want kleine jongetjes worden nu eenmaal groot.